Oczekiwaliśmy na tę grę blisko rok, nasze apetyty zaostrzały się wraz z nowymi zapowiedziami, screenami i filmikami, wreszcie jednak nastąpiła premiera Call of Duty 2, co prawda do nas gra dotarła 2 miesiące później, przez problemy na linii ACTIVISION – LEM, aczkolwiek wyczekiwany moment premiery miał miejsce 14.12.2005 r.
          Podobnie jak w pierwszej części Call of Duty, gra została podzielona na oddzielne historie składające się z kampanii: radzieckiej, brytyjskiej oraz amerykańskiej. Przed premierą krążyły plotki, że w sequelu CoD pojawi się również kampania niemiecka, jednak ostatecznie plotka została zdementowana i w grze Single Player nie wcielimy się w podopiecznego Adolfa Hitlera. Jedną z innowacji w grze jest poszerzenie teatru działań na okres 1941 – 1945 r. Dzięki temu możemy uświadczyć walk o El Alamein, Matmatę oraz El Dabę. Nowością w rozgrywce jest usunięcie paska energii, teraz trzeba polegać na zachowaniu naszego wojaka, który po przyjściu paru kul zaczyna tracić oddech i skacze mu puls, a na ekranie pojawia się napis: „Kryj się! Jesteś ranny!”. W sequelu ulepszono również AI zarówno wroga, jak i naszych kompanów, teraz nasi przeciwnicy poszukują lepszych pozycji do prowadzenia ostrzału, rzucają po kilka granatów (stąd pewne ułatwienie – wskaźnik położenia granatów, który znajdziemy w grze) i zaciekle szukają sposobu aby nas zabić. Podobnie ma się sytuacja z naszymi towarzyszami, którzy na każdym kroku informują nas o nadchodzącym zagrożeniu i pozycji wroga. W trakcie gry ciągle słyszymy okrzyki naszych kolegów typu: „Wróg po lewej!” albo „MG42 na drugim piętrze w prawym oknie!”. Generalnie tryb pojedynczego gracza jest podobnie jak w Call of Duty bardzo szybki, efektowny i nie pozwala się nudzić. Sequel jednak odziedziczył największą wadę „jedynki” – jest bardzo krótki – kiedy maksymalnie skupimy się na grze i wczujemy w klimat rozgrywki okazuje się, że niespodziewanie oglądamy napisy końcowe.
          Multiplayer, czyli tryb, który gra oferuje oprócz wspomnianego wyżej Single Player, prezentuje si? bardzo podobnie jak ten z poprzedniej części Call of Duty, z wyjątkiem tego, że tutaj nie doświadczymy walki za pomocą pojazdów, co było ideą Call of Duty United Offensive. Z uwagi na przystosowanie gry do możliwości XBOXA 360, tryb multiplayer ma charakter konsolowy. Podczas sieciowej rozgrywki napotkacie nowe bronie, m.in. Grease Gun, Shotgun, a także nowe mapy związane z trybem Single Player. Jeżeli przyzwyczailiście się do map z wcześniejszych części Call of Duty to zapewne dobrą wiadomością będzie dla Was to, że większość z nich znajdziecie również w sequelu.
         Cała konstrukcja gry opiera się na nowym, autorskim silniku, który oferuje znacznie lepszą grafikę niż w poprzednich częściach gry. Co ciekawe jeżeli Wasz PeCet nie miał problemów podczas gry w CoD, to bez obaw możecie instalować drugą część, pod warunkiem, że Wasza karta graficzna obsługuje shadery. Twórcy gry tradycyjnie już pokazali klasę przy realizacji dźwięku i muzyki, które są wręcz perfekcyjne. Każda broń brzmi tak jak powinna, z głośników dochodzą fenomenalne odgłosy walki, a muzyka idealnie komponuje się z klimatem.
         Podsumowując, Call of Duty 2 pretenduje do miana najlepszego FPS’a 2005 r. i ma spore szanse na osiągnięcie tego tytułu. Gra spełniła oczekiwania fanów i ewoluowała w stosunku do poprzednich części w dobrym kierunku. Jeżeli nie miałeś styczności z tą serią to pamiętaj – Obowiązek Wzywa!